Yine eski tarihli bir yazım ve yine değişim olumsuz yönde, olumlu yönde değişen hiç bir şey yok...
Kandil bombalanıyormuş, giden gittikten sonra, bombalansa ne olur…
Çocuğunu kaybeden bir ana babanın yüreğine düşen ateşi söndürebilir mi? Bombalar…
Ya da eşini kaybeden, sevdiğini kaybeden bir kadının, babasını kaybeden bir çocuğun yüreğine düşen ateşi söndürebilir mi?
Ölenin şehit mertebesine erdiğini ve vatan için öldüğünü düşünmek azaltabilir mi acılarını…
Sormazlar mı o acıyı yaşadıklarında neden ben diye…
Düşünmezler mi hiç, yıllardır söylenen “Şehitler Ölmez Vatan Bölünmez” sözünün sadece bir avuntu olduğunu…
Teröristler de bu vatanın evladıysa; bölünmemiş midir zaten vatan, bu savaş niyedir o zaman…
Bölünmenin illa gözle görülmesi, sınırlarla çizilmesi mi gerekir ?
Ne kadar anlamsız dır bu savaş; Ölümü görmek, ölümle burun buruna yaşamak ama ölümden ders alamamak…
Yaşam hakkı olmayan bir yerde , özgürlüklerden ve diğer haklardan söz etmek ne kadar inandırıcı olabilir ki…
Seçimini kendi yapamadığı bir olgu için savaşmak…
Ne fark eder ki, Kürt olmak ya da Türk olmak ölüm ırkını mı soruyor ki insana…
Sonuçta asker de, teröristte ölmüyor mu?
Her iki taraf ta verilen emirlere uyup, bile bile ölüme gitmiyor mu?
FİLLER TEPİŞİYOR OLAN ÇİMENLERE OLUYOR MİSALİ…
18.08.2011-Hayal ARAR
Yorumlar
Yorum Gönder